با آغاز قرن بیستم و به دنبال پیشرفت‌های جهان مدرن بعد از دو جنگ جهانی زمینه برای افزایش مشارکت اجتماعی و سیاسی برای زنان فراهم شد. در چنین روزهایی شرایط کاری سخت با دست‌مزد کم برای زنان باعث شد تا دست به اعتراض علیه نابرابری میان آن‌ها و مردانی با همان شرایط کاری بزنند.

شناخته‌ترین نماد مبارزه با این شرایط در تاریخ معاصرمربوط می‌شود به   هشتم مارس ۱۹۰۸ میلادی و اعتراض به شرایط سخت کاری.

در این روز گروهی از زنان در یک کارخانه نساجی در نیویورک دست به اعتراض زدند. رییس کارخانه برای جلوگیری از گسترش اعتراض، آن‌ها را در کارخانه محبوس کرد اما یک آتش‌سوزی مشکوک باعث شد نزدیک به ۱۲۹ تن از این کارگران جانشان را از دست بدهند.

در آن سال‌ها زنان در کشورهای مختلف اروپایی و امریکا در کنار مبارزه برای رفع تبعیض و استثمار کاری برای احقاق حق مشارکت سیاسی نیز مبارزه می کردند. حق رای و مشارکت زنان در انتخابات محصول جنبش‌هایی است که در آغاز قرن بیستم شکل گرفت. به روایت تاریخ، نیوزیلند نخستین کشور مستقلی بود که در سال ۱۸۹۳ حق رأی زنان در آن به رسمیت شناخته شد. 

خبرگزاری رویترز در آستانه هشتم مارس روز جهانی زن نگاهی انداخته به ۱۰۰ سال قبل و زمانی که زنان در کارخانه و اداره و پشت جبهه جنگ حضور داشتند؛ روزهایی که آنها در شرایط سخت و نابرابر به کار مشغول بودند و محدودیت‌ها هنوز امکان مشارکت سیاسی و اجتماعی فعال آنان را فراهم نکرده بود.